Tweede druk van dichtbundel

Dat ben jij toch!

‘In subtiele regels die blijven fascineren roept Loontjens het sociale ongemak en de existentiële bevreemding op’

**** de Volkskrant

 

‘Aan haar dichterschap hoeft Jannah Loontjens niet te twijfelen.’

Trouw

 

Tweede druk van dichtbundel Dat ben jij toch!

‘In subtiele regels die blijven fascineren roept Loontjens het sociale ongemak en de existentiële bevreemding op’

**** de Volkskrant

 

Bestel hier de dichtbundel of download als e-boek!

 

‘Loontjens stelt vragen die nauwelijks als zodanig herkenbaar zijn. Ze registreert, tast af en noteert, onderkoeld, om de vervreemding en paniek die onder het oppervlakte schuilen in toom te houden.

….

Loontjens schept scherpe beelden – ‘mijn ogen nerveuze speurhonden’ – en toch klinkt haar poëzie bedrieglijk eenvoudig en lijken de regels licht over de pagina’s te stappen. Daardoor dringt de betekenis soms pas na een paar keer lezen echt goed door.

Aan haar dichterschap hoeft Jannah Loontjens niet te twijfelen.’

Trouw

 

 

Interview VPRO-gids over mijn essayboek Mijn leven is mooier dan literatuur.

Wanneer durf je jezelf hardop schrijver te noemen? Het is een van de kwesties die Jannah Loontjens aansnijdt in haar filosofische essaybundel Mijn leven is mooier dan literatuur. Lees hier het hele interview.

 

Foto: Martijn van de Griendt

Interview in de VPRO-gids.

24.04.2013

door Katja de Bruin

Foto: Martijn van de Griendt

 

Hier, in een rustig café in Amsterdam-West, stellen we Jannah Loontjens (1974) boven een heerlijk zuurdesembroodje met gemarineerde groenten die vraag: wanneer durf je jezelf hardop schrijver te noemen? Jannah Loontjens: ‘Toen ik begon met schrijven, vond ik het zo pretentieus om te zeggen dat ik schrijver was, dus ik zei liever: ik schrijf. Om het bij het werkwoord te houden, bij een bezigheid in plaats van een identiteit. Maar als je een aantal boeken hebt gepubliceerd, en als je vaker benaderd wordt als schrijver, ga je je vanzelf thuis voelen bij dat label. Schrijven is wat ik het allerliefste doe, en ik leef ervan. Dus op een gegeven moment ben ik me toch vertrouwd gaan voelen met die term.’ Jannah Loontjens formuleert bedachtzaam, soms bijna onzeker, op een aangenaam bescheiden manier. Dat is ook de toon van haar boek, waarin al haar kwaliteiten samenkomen. Want ze is behalve schrijver van twee romans en drie dichtbundels ook filosoof en literatuurwetenschapper. In Veel geluk, haar eerste roman, greep ze terug op haar ongewone jeugd. Ze groeide op in de Zweedse bossen, in een heel primitief huis, zonder elektriciteit en stromend water. (‘Die mensen begrepen niet wat wij daar kwamen doen.’) Toen ze negen jaar was, nam haar moeder haar mee terug naar Nederland. Haar vader en broer bleven in Zweden. In Den Haag woonde ze met haar moeder in een kraakpand. Opnieuw was ze een buitenstaander. (‘Andere kinderen mochten niet met me spelen.’) Er zouden heel wat verhuizingen volgen. Het zijn details die tot de verbeelding spreken, en die dus in elk interview terugkeren. Het hippiekind dat schrijfster werd. Maar ze is veel meer dan dat, zoals ze zelf fraai samenvat in een lange zin in haar boek:

Fases

‘Ik heb filosofie gestudeerd, wilde fotograaf worden, ontwikkelde foto’s in een donkere kamer in New York, ben gepromoveerd in literatuurwetenschap, ik ben moeder van twee kinderen, ben kraker, huiseigenaar en huurder geweest, experimenteerde met drugs, heb veel gelift en zwartgereden, heb samengewoond met lieve en lastige mannen, ben gescheiden, heb met een vriend in een bus door Spanje rondgetrokken, heb colleges gevolgd bij Derrida, depressies gehad en ben ze weer te boven gekomen, heb allerlei baantjes gehad, van gogodanser in nachtclubs, verkoper in een bloemenwinkel en boekwinkels tot filosofiedocent, om maar een bonte verzameling van mogelijke momenten te noemen die zich na mijn kindertijd in de Zweedse bossen hebben afgespeeld.’ In al die fases van haar leven las ze boeken. Veel boeken. Over de rol van literatuur in het leven, en in haar eigen leven, gaat dit boek, dat veel genres in zich verenigt: ‘Het zit een beetje in tussen filosofie, zelfhulp, literatuurbeschouwing en het is ook nog heel persoonlijk.’ Ze legt uit waarom niet alleen Kafka en Virginia Woolf belangrijk voor haar waren, maar ook Kikker en Pad. ‘Er zijn verschillende beslissende boeken op verschillende momenten. Nog voordat ik zelf kon lezen, las mijn moeder me Alleen op de wereld voor. Dat maakte grote indruk op me. Maar de invloed van taal, de macht van taal, daarvan werd ik me heel erg bewust toen ik me op de middelbare school ging verdiepen in Plato. Plato is heel toegankelijk, een perfecte kennismaking met de filosofie. Dat heeft mij heel erg geïnspireerd.’

Sporen

Ze schrijft over hoe veel schrijvers worstelen met het begin van een nieuw boek. Die ene volmaakte openingszin. Gevolgd door de eeuwig knagende twijfel of wat jij te melden hebt, eigenlijk wel interessant en origineel is. Alles is immers al eerder gedaan, en oneindig veel beter. Waarom voelen dan toch zoveel mensen die drang tot schrijven? ‘Als je muzikant wilt worden, moet je eerst oefenen, maar schrijven is iets waar je zomaar mee kunt beginnen. Je hebt alleen pen en papier nodig, of een computer. Het is toch een manier om zin te geven aan het leven. Vroeger waren mensen daar minder toe geneigd omdat alles in een religieuze context werd geplaatst. Je streefde veel meer naar een bepaalde goedheid, en in dat streven lag al een vorm van voldoening en beloning. Nu dat is weggevallen, voelt het leven als een losse flodder. Door het vast te leggen, te transformeren, te sublimeren, geef je er zin aan. Mensen willen sporen nalaten, pas dan heeft het leven zin gehad. Dat is vaak niet eens bewust, maar het is wel een van de drijfveren. Dat verklaart ook de zucht naar roem. Het verlangen om ontdekt te worden. Terwijl geen mens gelukkiger wordt van roem. Eigenlijk is het een heel merkwaardig verlangen. Gezien worden en sporen nalaten heeft niks met geluk te maken.’ De cappuccino is op. Tijd om weer aan het werk te gaan. Ze moet nog een gedicht schrijven voor een romp. Een romp die uit het IJ is opgedoken. Aan het graf van de romp zal straks Jannah Loontjens staan om haar gedicht voor te lezen. Daarna gooit zij de eerste schep aarde op de kist.

 

Mijn leven is mooier dan literatuur besproken op verschillende websites

Bekijk hier het filmpje dat De Nieuwe Boekhandel van Jannah maakte!

Lees ook het interview op De Dagelijkse Standaard

 

De ‘kleine filosofie van het schrijverschap’ is een prachtig boekje dat je met veel plezier zult lezen en dat je hoofd net zozeer zal vullen met nieuwe kennis en ideeën als met nieuwe twijfels en vragen.

Lees het op Orpheus kijkt om

 

‘Aan de hand van herinneringen, fragmenten uit het werk van schrijvers en filosofen toetst ze hoe we anno 2013 in en met literatuur leven. Het is een boek vol literaire wanderlust dat de grenzen van fictie, mystificatie, waarheid en leugen aftast.’

Bibbliothecaris in Blog

 

Mijn leven is mooier dan literatuur besproken op verschillende websites

Mijn leven is mooier dan literatuur, het nieuwe boek van Jannah Loontjens, wordt overal goed ontvangen. Uitgeverij Ambo|Anthos organiseert voor het boek een blogtour – De Nieuwe Boekhandel start met een filmpje: Bekijk het hier!

 

Lees ook het interview op De Dagelijkse Standaard

 

Jannah Loontjens over de Blogtour:

Als ik op het schoolplein op mijn kinderen sta te wachten, ligt mijn iPhone in mijn hand. Op twitter lees ik de link naar de blog van Ivo Victoria: ‘onze eerste koffieafspraak ontstond uit een gedeelde interesse voor soft drugs’ Nu op http://ivovictoria.com/#blogtour@JannahLoontjens. Als ik in de supermarkt sta, hoor ik het pingeltje van mijn telefoon en zie: ‘Een week lang intensief vermaak. Dankzij @JannahLoontjens, wat een fijn boek, ‘Mijn leven is mooier dan literatuur!’ Ik retweet direct. Als ik naast mijn geliefde in de auto zit, scroll ik langs de facebookberichten en lees de geweldige bespreking op Orpheus kijkt om. Als ik in de keuken sta te koken, mijn kinderen roepen me vanuit de huiskamer, chat ik ondertussen met een enthousiaste lezer van de blog van Ruud Ketelaar.

Blogtour. Het surfgedrag, de korte concentratiespanne, de verspreide aandacht heeft zich nu ook doorgezet in het ‘gewone’ lezen. Ik surf tussen boeken, kan me amper een uur op één tekst concentreren. Ik chat met mensen die ik niet ken, zit blozend achter mijn computer nog een mooi stuk te lezen, op Bibman – Bibbliothecaris in Blog, op ciaotutti.nl, op de site van Boekenbijlage en Winterlief. Interviews op Tzum, Boekenbijlage en toevalligerwijs ook op de site van De Dagelijkse Standaard. Mijn essayboek ‘Mijn leven is mooier dan literatuur’ wordt bejubeld, op het podium gezet, krijgt bloemen in de handen gedrukt en wordt aanbevolen. Wat een eer! Wat een aandacht! En elke dag opnieuw! Blogtour. Ik had er nog nooit van gehoord. Nu weet ik wat het betekent. Ik heb me vereerd en overweldigd gevoeld. En dankbaar. Dankbaar voor de tijd en de toewijding waarmee de bloggers mijn boek hebben gelezen en besproken. En versplinterd. Versplinterd, omdat ik niet eerder de ervaring heb gehad op zoveel plaatsen tegelijkertijd te zijn. Misschien op virtuele plaatsen; plekken die zijn mee te dragen in mijn iPhone. Maar wel gevoed door echte mensen, die zich op andere echte plaatsen in het land bevonden, waar zij originele, inzichtelijke, humoristische stukken over mijn boek schreven; mensen met wie ik zo oprecht mogelijk via de online wegen contact maakte. Ik was. Ja, waar was ik? Niet op de plek waar ik op dat moment met mijn voeten stond. Ik was ergens anders, in het gezelschap van enthousiaste bloggers, schrijvers en lezers, ik was even op deze site, dan weer op die, even met de één in gesprek, dan weer met de ander, vaak tegelijkertijd en door elkaar heen. De komende dagen ga ik mezelf bijeenrapen. En afkicken. En me weer proberen te concentreren op het schrijven van mijn volgende boek. Me concentreren op één tekst. Dat wordt nog lastig. Ik voel mijn hand alweer richting touchpad gaan, en bijna gelijktijdig denk ik: waar ligt mijn iPhone? Even kijken of iemand nog heeft gereageerd.

Misschien moet ik terug naar een ouderwetse typemachine als ik ooit nog de concentratie wil hervinden waar het schrijven van een boek om vraagt.

 

21 mei

De Nieuwe Boekhandel ging van start met een filmpje:

http://www.youtube.com/watch?v=MCU7nVekuU8

22-mei Verscheen de blog van Ivo Victoria:

http://ivovictoria.com/

23-mei Een fantastische bespreking op Orpheus kijkt om:

http://orpheuskijktom.com/2013/05/23/een-kleine-filosofie-van-het-schrijverschap/

24-mei Boekenbijlage! http://www.boekenbijlage.nl/een-boek-voor-lezers-en-schrijvers/

25-mei Interview op Boekenbijlage

http://www.boekenbijlage.nl/leven-zonder-literatuur-is-voor-mij-ondenkbaar/

26-mei Ruud Ketelaar schreef vol enthousiasme over ieder hoofdstuk een blog:

http://ruudketelaar.wordpress.com/2013/05/26/mijn-leven-is-mooier-dan-literatuur-deel-5-eindig-post-6-van-6/

27-mei Ciao Tutti!

http://ciaotutti.nl/boeken-lezen-over-italie/een-leven-vol-verhalen-verhalen-vol-van-leven/

28-mei Bibman blogt geweldig als altijd

http://bibman.blogspot.nl/2013/05/blogtour-jannah-loontjens.html

En een interview op De Dagelijkse Standaard:

http://www.dagelijksestandaard.nl/2013/05/wat-is-mooier-het-leven-zelf-of-de-literatuur

29-mei Winterlief:

http://winterlief.blogspot.nl/ 30-mei Interview op Tzum: http://www.tzum.info/categorie/interviews/

31-mei Petra Kruit sluit af:

http://www.petrakruijt.nl/?p=722