‘Veel geluk geeft een prachtig beeld van hippie-idealen in een wereld die steeds sarcastischer wordt.’

Happinez

 

‘Veel geluk is een geslaagde roman.’
De Groene Amsterdammer

 

‘Veel geluk is een betoverende en pakkende bildungsroman over opgroeien, vrijheidsdrang en de zoektocht naar de zingeving van het leven die niet alleen kinderen van hippie ouders een spiegel zal voorhouden.’
De Leeswolf  Lees hier de hele bespreking.

 

‘Als lezer word je meegezogen in het verhaal en word je aan het denken gezet.’
Viva

 

‘Jannah Loontjens weet een aardig beeld te scheppen van een niet-doorsnee meisje dat zelf een weg moet vinden in een maatschappij die strikte regels kent en dat de vrijheid van het buitenleven mist.’

De Telegraaf

 

‘Veel geluk is behalve een prachtig tijdsbeeld een roman over eenzaamheid en over opgroeien.’ debutantenparade.nl

 

‘Stillistisch gezien is Veel Geluk een sterk boek, waarmee Loontjens haar vaardigheden als tekstschrijfster ruimschoots bewijst.’ 8weekly

Voor interviews met Jannah Loontjens over Veel geluk

Interviews met Jannah Loontjens

 

TUSSEN DE HERINNERING EN DE BESCHRIJVING LIGT ZO VEEL AFSTAND

 

Tussen fictie en autobiografie

“Voordat ik aan Veel geluk begon, had ik al een volledig fictief verhaal geschreven. Het speelde in een wereld waarin ik niet zo thuis ben. Opeens realiseerde ik me dat het boek daardoor te ver van me af stond, dat het te hoog gegrepen was. Ik moest het dichter bij mezelf zoeken. Vaak vind ik romans goed als ik door de beschrijving van de details die details ook zelf ervaar. Details maken je een ingewijde.

Mijn achtergrond is vrij uitzonderlijk en kon ik daarom goed gebruiken. Ik ben Nederlandse, maar groeide op in [-] Zweden. Mijn vader, broer en zusjes wonen daar, ik kom er vaak. Veel geluk is niet mijn levensverhaal, maar ik gebruik herinneringen en kneed die om. Zo is de gezinssamenstelling heel anders, maar dat Liaan terugverlangt naar het Zweedse bos, dat ken ik wel. Ik kan de weidsheid en grootsheid van het landschap daar soms verschrikkelijk missen. Weilanden zijn daarmee niet te vergelijken. Dat kan ik eigenlijk geen natuur noemen.

Of ik dan ook in de gevangenis heb gezeten voor winkeldiefstal? Laten we zeggen dat iedere tiener wel kattenkwaad uithaalt. Toch is niets uit de roman letterlijk gebeurd. Tussen de herinnering en de beschrijving ligt zoveel afstand. Telkens maak ik keuzes die de oorspronkelijk beleefde werkelijkheid vertekenen. Als je een autobiografie schrijft, vertel je maar één van de vele verhalen die te vertellen zijn. Daardoor is eigenlijk iedere autobiografie fictief en iedere roman autobiografisch. Mijn boek bevindt zich daar tussenin.

Het was makkelijk geweest om van Liaans ouders, die boeddhisten zijn, karikaturen te maken. Maar mensen met goede en slechte eigenschappen vind ik veel boeiender. Daarom ben ik in ieders hoofd gaan zitten. Zo kan ik laten zien dat de keuzes die deze hippie-ouders maken echt voortkomen uit het streven naar een beter leven, ook al pakt het niet goed uit voor hun dochter. Juist door verschrikkelijk je best te doen maak je misschien wel de verkeerde keuzes. Ik realiseer me dat ik daar ook tegenaan zal lopen. Mijn dochter zal mij later van alles verwijten, ik zal verkeerde beslissingen voor haar hebben genomen. Maar de perfecte ouder bestaat niet, iedere generatie bekritiseert zijn opvoeding.

De ouders van Liaan streven de hippie-idealen als warmte en saamhorigheid na, maar mislukken daar in. Ze voelen zich eenzaam, net als hun kinderen. Ze zoeken contact, maar telkens ketst het af, is het te breekbaar. Waar Liaans moeder zich verlaten voelt in de Zweedse bossen en haar schoonheid verspilt omdat niemand die ziet, voelt Liaan zich daar juist prettig. Liaan voelt zich weer eenzaam in de stad, waar ze als krakerskind geen vriendinnen vindt.

Veel dingen uit de hippietijd zijn gebleven. Zo laten de ouders Liaan helemaal vrij, terwijl kinderen daar stuurloos van kunnen raken. Vandaag discussiëren we nog steeds over de vraag hoeveel vrijheid je een kind moet toestaan. Ik wilde een tijdsbeeld schetsen, maar ik denk dat zowel ouders als tieners van nu zich er in zullen herkennen. Omdat dezelfde problemen blijven spelen.”

FLEUR SPEET
pagina 25, 20-01-2007 © Het Financieele Dagblad

 

 

Veel geluk
De hoofdpersoon van het boek is Liaan, die onder primitieve omstandigheden opgroeit in een Zweeds bos. Loontjens beschrijft op een indringende manier de maffe opvoeding die het meisje krijgt van haar hippie-ouders. Zelf heeft ze ook haar jeugd doorgebracht in Zweden:

‘Het boek vertelt niet mijn levensverhaal, maar is wel in zekere mate autobiografisch. Veel dingen die erin voorkomen heb ik meegemaakt. Ik ben ook opgevoed met veel nadruk op individuele vrijheid, met het idee dat je wat je zelf voelt en gelooft, het belangrijkste is.’

Waarom denk je dat die levensstijl uit de jaren zeventig nauwelijks meer voorkomt?
‘Ik denk dat men ontdekt heeft dat het niet werkt. Mensen hebben elkaar erg veel pijn gedaan met die idealen van persoonlijke vrijheid, vrije liefde en vrije seks. Maar zelf heb ik een heel gelukkige jeugd gehad, ik heb totaal geen trauma’s. Als kind kon ik al duidelijk zien dat mijn ouders heel erg hun best deden. Zij dachten dat hun manier van leven echt beter was, ook juist voor kinderen.’

In de roman heeft Liaan wel moeite met haar opvoeding.
‘Ja, omdat haar helemaal geen duidelijke structuur is geboden. Ze weet niet zo goed wat ze moet met haar leven, wat nou de bedoeling is. Dat heeft wel te maken met haar opvoeding, maar je ziet het bij veel tieners van nu ook. Er is onverschilligheid en willekeur, omdat ze zoveel keuzes hebben. Ze moeten geloven in zichzelf en kijken waar hun talenten liggen, ze kunnen alles doen. Wat dat betreft zijn er toch wel veel van die idealen uit de hippietijd overgebleven.’

Liaan noemt haar broer Thor ‘skitstövel’. Wat betekent dat?
‘Dat betekent ‘poeplaars’. Zweedse scheldwoorden zijn altijd een beetje degelijk, ze wensen elkaar geen kanker of tering toe.’

© Iris Vandemoortele. Elle, januari 2007